sobota, 21 maja 2016

Zabawy paluszkowe!






‘’…. Czego nie pamiętają ręce i nogi , nie pamięta również głowa..”
Urszula Tucholska

Dzieci od pierwszych tygodni swego życia bardzo interesują się swoim ciałem. Niemowlęta mające około trzech miesięcy, zaczynają z ciekawością oglądać swoje rączki i paluszki, wkładając je oczywiście gdzie? do buzi. Chętnie poznają swoje rączki –właśnie poprzez wkładanie je do buzi. Nieco starsze dzieci z ogromną uwagą powtarzają ruchy, łącząc je w różny sposób, dzięki czemu ćwiczą precyzję rąk i ćwiczą swoje ruchy. Sprawne rączki ułatwiają dzieciom naukę malowania, ubierania, manipulowania różnymi przedmiotami, pisania. Małe dzieci spontanicznie podejmują zabawę swoimi rączkami i paluszkami. Najbardziej popularnymi zabawami paluszkowymi, które są znane od pokoleń są „ Idzie rak” ;-), „ Sroczka”, „ Dwa Michały”. Zabawy te sprawiają wszystkim czyli i dużym i małym wiele radości;-). Zabawy paluszkowe powinny odbywać się w miłej i przyjaznej atmosferze, w poczuciu bezpieczeństwa i zaufania. Około drugiego roku życia dziecko zaczyna aktywnie przeżywać historie odgrywane podczas zabaw paluszkowych.


Przykłady zabaw:


POWITANIE 

Gdy się rączki spotykają, 
To od razu się witają (powitanie dłoni).
Gdy się kciuki spotykają, 
To od razu się witaja (kciuk dotyka kciuk).
Gdy się palce spotykają, 
To od razu się witają (palce jednej dłoni dotykają palce drugiej dłoni).

AUTO
Auto do myjni przyjechało,
Bo się umyć ładnie chciało.
Umyto:
Pierwsze koło podstawowe (palce jednej dłoni dotykają pierwszego paluszka drugiej dłoni).
Drugie koło podstawowe (palce jednej dłoni dotykają drugiego paluszka drugiej dłoni).
Trzecie koło podstawowe (palce jednej dłoni dotykają trzeciego paluszka drugiej dłoni).
Czwarte koło podstawowe (palce jednej dłoni dotykają czwartego paluszka drugiej dłoni).
Piąte koło zapasowe (palce jednej dłoni dotykają piątego paluszka drugiej dłoni).

SROCZKA
Tu Sroczka kaszkę warzyła (kręcimy palcem wewnątrz dłoni),
dzieci swoje karmiła.
Temu dała na łyżeczce (dotykamy kolejno palców),
Temu dała na miseczce,
Temu dała na spodeczku,
Temu dała w kubeczku,
A dla tego nic nie miała (dotykamy kciuka).
Frrrrr! I po więcej poleciała. (unosimy ręcę w górę).

ĆWIR- ĆWIR
Ćwir –ćwir, ćwir- ćwir
Ptaszki śpiewają(paluszki obu dłoni zwrócone do siebie- poruszają się, jakby śpiewały).

Fyr- Fyr ptaszki śpiewają(obie ręce łączą się i paluszki się poruszają).









Źródło:
1. K. Sąsiadek - Zabawy paluszkowe
Zdjęcia: archiwum własne



niedziela, 8 maja 2016

Symultaniczno- Sekwencyjna Nauka Czytania


Symultaniczno–Sekwencyjna Nauka Czytania  prof. Jagody Cieszyńskiej opiera się na wieloletnich doświadczeniach pracy z dziećmi z zaburzoną komunikacją językową. Jest to metoda sylabowa oparta na wspomaganiu pracy lewej półkuli mózgowej (sekwencyjnej) oraz wykorzystaniu symultanicznych zdolności prawej półkuli.


Najważniejszymi założeniami tej metody są:
- praca na materiale sylabowym
- nauczanie liter drukowanych
- przechodzenie od symultanicznego, globalnego myślenia prawopółkulowego do sekwencyjnego myślenia sylabowego
- intensywne ćwiczenia ogólnorozwojowe
- praca wg. kolejnych etapów wprowadzenia poszczególnych głosek, ściśle powiązanych z teorią Jakobsona.

Nauka czytania każdego nowego elementu językowego realizowana jest w trzech etapach:
- powtarzania- naśladowanie terapeuty , czytającej pacynki, drugiego dziecka pełniącego rolę nauczyciela
- rozumienia- podawanie/pokazywanie zapisanych samogłosek, wykrzyknień, wyrażeń dźwiękonaśladowczych, sylab i wyrazów odczytywanych przez terapeutę.
- samodzielnego nazywania- czytanie wskazanego, wylosowanego, wyjętego z pudełka napisu.




Stosując metodę, będziemy przechodzić wraz z dziećmi poprzez kolejne etapy zaproponowane przez J. Cieszyńską:
 
-1 etap- od samogłosek prymarnych do sylaby otwartej
Nauka odczytywania samogłosek czyli liter A, E, I, O, U, Y – oparta jest
o prawopółkulowy, symultaniczny sposób przetwarzania informacji.


Jeśli dziecko opanowało znajomość wszystkich samogłosek to można przejść do kolejnego etapu – wprowadzamy sylaby otwarte.
Świetnie sprawdzają się  jako pierwsze bliskie dzieciom wyrażenia dźwiękonaśladowcze czyli odgłosy zwierząt, pojazdów, narzędzi np. MU, BE, UHU, KU KU, BACH BACH.  (Kocham czytać zeszyt 2).
Po opanowaniu onomatopei (wyrażeń dźwiękonaśladowczych) stopniowo wprowadzamy nowe spółgłoski: P, M, B, L, F, W, T, D. (Kocham czytać zeszyty od 3 – 6)
Spółgłoski wprowadzamy zawsze w sylabach (np. PA, BE, LU) – nigdy
w izolacji.
Zapoznajemy dziecko również z prostymi wyrazami  odczytywanymi globalnie np. MAMA, TATA, LALA, OKO,  STOI, JE, PIJE.

-2 etap- od sylaby otwartej do pierwszych wyrazów
W tym etapie zapoznajemy dziecko z kolejnymi spółgłoskami  S, Z, K, G, J, N, (Kocham czytać zeszyty od 7-9) i tak jak poprzednio tworzymy z nich sylaby np. SA, ZE, KI, GU, JE, NO. Ćwiczenia wykonujemy stosując zasadę naśladowanie - rozumienie - nazywanie.
 
-3 etap- czytanie sylab zamkniętych
W tym etapie pracujemy na sylabach otwartych i zamkniętych utworzonych
z wszystkich dotychczas poznanych spółgłosek:
P, M, B, L, F, W, T, D, S, Z, K, G, J, N.
 
-4 etap- czytanie nowych sylab otwartych i zamkniętych
Na tym etapie dziecko poznaje dwuznaki SZ, RZ, CZ, DŻ, CH, DZ oraz spółgłoskę Ł (Kocham czytać zeszyty od 10- 13).
 
-5 etap- samodzielne czytanie tekstów

Ostatnią grupę materiału sylabowego stanowią spółgłoski miękkie  SI, ZI, CI, DZI, NI oraz samogłoski nosowe Ą, Ę (Kocham czytać zeszyty 14-18).
Naukę czytania kończymy doskonaleniem umiejętności samodzielnego czytania tekstów.


Ćwiczenia ogólnorozwojowe.
Te ćwiczenia są bardzo ważne, gdyż jeżeli dziecko nie jest przygotowane ogólnorozwojowo nie będzie w stanie uczyć się czytać.
- analiza i synteza wzrokowa
- ćwiczenia operacji myślowych
- ćwiczenia lewopółkulowe- sekwencje
- pamięć symultaniczno- sekwencyjna
- myślenie przyczynowo- skutkowe
- koordynacja wzrokowo- ruchowa

Źródło:
1. Zdjęcia- archiwum własne
2. Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci, J. Cieszyńska- Rożek