A jak Afazja część pierwsza (dzieci)

A JAK AFAZJA cześć pierwsza (dzieci)

Niedokształcenie mowy o typie afazji jest zaburzeniem rozwoju mowy (rozumienia i nadawania) spowodowane wczesnym czyli jeszcze przed opanowaniem systemu językowego(prenatalnym, okołoporodowym, wczesnodziecięcym) uszkodzeniem struktur kory mózgowej lewej półkuli, odpowiedzialnej za odbiór, zapamiętywanie i przetwarzanie informacji językowych. Najczęstszymi przyczynami afazji dziecięcej są uszkodzenia powstające w życiu płodowym, podczas porodu lub w pierwszych dwóch latach życia dziecka.

Główne objawy:

- brak lub opóźnienie rozwoju mowy,
- zaburzenia pamięci sekwencyjnej słów,
- brak wykorzystywania w komunikacji mimiki, sekwencji gestów i ruchów ciała,
- nieznaczne objawy neurologiczne (niewielka asymetria prawej strony języka, prawego kącika ust, nieznaczne różnice w sprawności prawej ręki i nogi),
- problemy z rozumieniem symbolicznych i schematycznych rysunków,
-zniekształcenia słów,
-przestawki głoskowe (metatezy),
-zamienianie dźwięków lub opuszczenia głosek,

Niedokształceniu mowy o typie afazji. W takiej sytuacji rozwój języka został przerwany, mowa miała możliwość wykształcenia się tylko częściowo i dlatego zaburzenia te zależą od czasu, kiedy nastąpiło uszkodzenie mózgu.

Afazja u dzieci, które utraciły posiadane wcześniej możliwości komunikacji językowej, różni się od afazji u dorosłych dynamiką zmian i głębokością zaburzeń. Afazja u dzieci jest rozpadem nabytego systemu językowego. Dezintegracja jest spowodowana uszkodzeniem struktury lewej półkuli mózgu, powodującym wtórnie zaburzenie istniejących już wcześniej funkcji poznawczych, nie tylko językowych.

Przyczynami afazji u dzieci mogą być:

- uszkodzenia kory mózgowej na skutek niedotlenienia, zatrucia
- guzy mózgu
- urazy mechaniczne ( upadki, uderzenia, wypadki komunikacyjne i sportowe)

Źródło:

    1.  A. Prusiński  „ Podstawy neurologii klinicznej”.

    2.  J. Cieszyńska- Rożek „ Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju mowy”.

         zdjęcie- google.pl